ว่าด้วยเรื่องของภาษาวิบัติ

คำนิยาม
ภาษาวิบัติ คือ ภาษาที่ถูกแปลงมาจากคำในภาษาเดิม ให้สามารถเขียนได้ในรูปลักษณ์ใหม่ ซึ่งโดยส่วนใหญ่ภาษาวิบัตินี้มักจะผิดหลักในการเขียนอยู่เสมอ
ถ้าจะให้แยกแยะได้ง่ายๆ คำที่ไม่อยู่ในพจนานุกรม และไม่เป็นไปตามกฏของหลักภาษาไทยโดยส่วนใหญ่จะเป็นภาษาวิบัติ
-ประวัติศาสตร์-
---ที่มา---
ผู้ที่เริ่มใช้ภาษาวิบัติเป็นคนแรกนั้น ไม่มีหลักถานปรากฎแน่ชัด
และต่อมา ผู้ที่ทำให้ภาษาวิบัติแพร่หลายมากขึ้นอีกครั้ง คือเด็กโง่คนหนึ่ง ในโฆษณาของบริษัททุย เนื่องจากในโฆษณาดังกล่าว เด็กคนนั้นสะกดคำว่า "ปาฏิหาริย์" ไม่เป็น จึงต้องเขียนว่า "ปาติหาน" และแล้วอีกไม่นานต่อมา คำว่า "ปาติหาน" นี้ก็เป็นที่ยอมรับกันในเหล่าขาแชททั่วไป
การใช้ภาษาวิบัตินั้น ส่วนใหญ่จะใช้ในการแชทกัน (เช่น ออนเอ็ม ของ hotmail เป็นต้น) เนื่องจากต้องการพิมพ์ให้เร็วๆ นั่นเอง แต่ในบางครั้งอาจใช้เพื่อความคิกขุ หรือเพื่อการสื่ออารมณ์ก็ได้

---รูปแบบของภาษาวิบัติ---
ภาษาวิบัติแบ่งเป็นสองกลุ่มใหญ่ๆ คือกลุ่มที่ใช้เวลาพูด กับกลุ่มที่ใช้ในเวลาเขียน
-กลุ่มที่ใช้เวลาพูด-
เป็นประเภทของภาษาวิบัติที่ใช้ในเวลาพูดกัน ซึ่งบางครั้งก็ปรากฏขึ้นในการเขียนด้วย แต่น้อยกว่าประเภทกลุ่มที่ใช้ในเวลาเขียน โดยมักพูดให้มีเสียงสั้นลง หรือยาวขึ้น หรือไม่ออกเสียงควบกล้ำเลย ประเภทนี้เรียกได้อีกอย่างว่ากลุ่มเพี้ยนเสียง เช่น
ตะเอง (ตัวเอง) เตง (ตัวเอง) ขอบคุง (ขอบคุณ) แม่ม (แม่มึง)
แสด (สัตว์) พ่อง (พ่อเมิง) สลัด(สัตว์)

--กลุ่มที่ใช้ในเวลาเขียน--
รูปแบบของภาษาวิบัติชนิดนี้ โดยทั้งหมดจะเป็นคำพ้องเสียงที่หลายๆคำมักจะผิดหลักของภาษาอยู่เสมอ โดยส่วนใหญ่กลุ่มนี้จะใช้ในเวลาเขียนเท่านั้น โดยยังแบ่งได้เป็นอีกสามประเภทย่อย

จะวิบัติหาอะไรมิทราบ???
--กลุ่มพ้องเสียง--
รูปแบบของภาษาวิบัติชนิดนี้ จะเป็นคำพ้องเสียง โดยส่วนใหญ่กลุ่มนี้จะใช้ในเวลาเขียนเท่านั้น และคำที่นำมาใช้แทนกันนี้มักจะเป็นคำที่ไม่มีในพจนานุกรม
เทอ(เธอ) จัย(ใจ) งัย(ไง)
นู๋(หนู) มู๋(หมู) ปันยา(ปัญญา)
--กลุ่มขี้เกียจพิมพ์ --
พวกนี้จะคล้ายๆกับกลุ่มคำพ้องเสียง เพียงแต่ว่าบางครั้งการกด Shift มันน่ารำคาญ พวกนี้เลยขี้เกียจกด แล้วเปลี่ยนคำที่ต้องการเป็นอีกคำที่ออกเสียงคล้ายๆกันแทน
กุ(กู) เหน(เห็น) เปน(เป็น)
ซึ่งสองตัวอย่างหลังนี่ ถ้าเคยเปิดอ่านหนังสือเก่าๆ ดู จะพบว่าไปซ้ำกับอักขรวิธีในสมัยก่อน (ประมาณปี พ.ศ. 2480)
.........ถ้าไปถามหลายๆคนเกี่ยวกับเรื่องนี้ หลายคนอาจจะให้เหตุผลที่ต่างๆกันไป ..........
๑.เพราะว่าคำพวกนี้พิมพ์ได้ง่าย เข้าใจนะว่า คำภาษาไทยหลายๆคำอาจจะพิมพ์ยุ่งยากมากเรื่อง ดังเช่น คำว่า เดี๋ยว ก็เปลี่ยนเป็น เด๋ว และคำว่า ก็ ก็เปลี่ยนเป็น ก้อ เหตุผลเหรอ มันพิมพ์ง่ายไงล่ะ แต่คุณอาจจะไม่รู้หรอกนะว่า คุณกำลังทำลายภาษาไทย โดยไม่รู้ตัว
๒.ส่วนใหญ่บอกว่ามันแนวดี แต่สงสัยจริงๆว่ามันแนวตรงไหน แบบนี้มัน "บ้า" แล้ว!!ภาษาเค้ามีมาดีๆมาทำเสียหมด
๓.เพื่อแสดงอารมณ์ ว่าตอนนี้กำลัง ผิดหวังหรือเบื่อหน่าย อย่างที่วัยรุ่นเค้าเรียกกันว่า"เซ็ง"น่ะแหล่ะ เพราะบางทีถ้าผิดหวังก็อาจจะลากเสียงคำว่า "ไม่" เป็น "ม่าย..ย..." ถ้าอารมณ์ดีก็อาจจะสั้นหน่อยเป็น "มั่ย"
๔."ขำๆ" ไอ้ที่ว่า"ขำๆ"น่ะหมายความว่าอะไร อารมณ์ดีกันเหลือเกิน คิดคำวิบัติมาใช้กันเกลื่อน
๕."ไม่เห็นเป็นไรเลย มันก็เหมือนๆกันแหละ" เหมือนแค่การออกเสียงน่ะสิแต่ความหมายตามหลักของมันบางครั้งไปคนละทางด้วยซ้ำ
๖."ก็มันติดนี่นา"หลายคนพูดแบบนี้ แสดงว่าคุณใช้มันบ่อยมากไงล่ะ
๗."ก็คำมันดูน่ารักนี่"อยากรู้ว่ามันน่ารักตรงไหนฟะ?
๘."ก็เวลาเล่นMSNมันพิมพ์เร็วนี่"รู้แล้วมันเร็วกว่าแต่ถ้าไม่ใช้ภาษาวิบัติมันก็ไม่เสียเวลามากมายหรอก
๙."ก็พอใจนี่/ก็จะพิมพ์ยังงี้พวกคุณมีสิทธิ์ห้ามเหรอ"ใช่แล้วผมไม่มีสิทธิ์ห้ามหรอกแต่สิ่งพวกนี้มันมาจากตัวคุณนั่นแหละคุณต้องห้ามตัวเอง
อ้างอิงจาก อัลไซโคลปพีเดีย และเวป yenta4